Umowa depozytu

Gdy jednostki wchodzą w stosunki o charakterze gospodarczym, konieczne jest zastosowanie różnych konstrukcji prawnych. Jedną z takich konstrukcji jest umowa przechowania pieniędzy, która może być związana z zabezpieczeniem wierzytelności lub po prostu zwiększeniem bezpieczeństwa powierzonych środków. W tym przypadku mamy do czynienia z dość poważnym zagrożeniem w zakresie opodatkowania czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 845 k.c., jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub z okoliczności wynika, że deponent może rozporządzać pieniędzmi lub innymi oznaczonymi przedmiotami tylko ze względu na ich charakter, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozycie nieprawidłowym). Czas i miejsce zwrotu określają dodatkowo przepisy o przechowywaniu.

warunki umowy

Ponadto podatek od czynności cywilnoprawnych wynosi 20%, jeżeli w toku czynności kontrolnych, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego podatnik powołuje się na fakt zawarcia umowy depozytu nieprawidłowego i niezapłacenia podatku należnego od tej czynności.
Jak wynika z utrwalonych interpretacji administracji podatkowej, sytuacja podatkowa deponenta (w przypadku depozytu nieprawidłowego) jest gorsza niż pożyczkobiorcy, ponieważ pożyczka udzielona w kręgu bliskiej rodziny może być zwolniona z PCC, ale depozyt nieprawidłowy już nie.

Jeżeli zatem strona umowy chce, aby depozyt w żaden sposób nie podlegał tzw. PCC, musi zostać sporządzona bardzo precyzyjna umowa, w której strony ustalą, że depozytariusz nie będzie korzystał ze zdeponowanych środków. W przeciwnym razie może się okazać, że organy podatkowe zażądają od nas zapłaty 20% powierzonej kwoty.

Sprawy finansowe mają zwykle bardzo obszerne zagadnienie prawne. Dlatego, aby uniknąć kłopotów, warto tego typu kwestie konsultować z prawnikiem specjalizującym się w prawie cywilnym, a w tym przypadku w umowach depozytowych. Pamiętajmy, że doświadczony pełnomocnik w prawidłowy sposób zabezpieczy nasze interesy.